.

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Ο «ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟΣ» ΤΩΝ ΟΨΙΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΟΔΑΤΩΝ (γιατί δεν είμαι «αντιφασίστας»)




Γιατί δεν είμαι "αντιφασίστας": 

1. Γιατί με το να δηλώνεσαι ως «αντί» σε κάτι ή κάποιον (π.χ. "αντιφασίστας", "αντιεξουσιαστής", "αντικομμουνιστής" κ.λπ.) το μόνο που δηλώνεις είναι η έλλειψη δικής σου θέσης. Γιατί το να ετεροπροσδιορίζεσαι σε σχέση με τον εκάστοτε θεωρούμενο ως αντίπαλο φανερώνει σύγχυση ως προς αυτό που (θέλεις να) είσαι, ανικανότητα αυτοπροσδιορισμού και έλλειψη ταυτότητας.

2. Γιατί δεν είμαι από αυτούς που περίμεναν την εμφάνιση της Χρυσής Αβγής για να αποκτήσουν έναν λόγο –έστω και «αντιθετικής»- πολιτικής ύπαρξης.

3. Γιατί γνωρίζω ότι ο φασισμός (σε όλες τις μορφές του) είναι ασφαλιστική δικλείδα, εναλλακτική λύση, «άσσος στο μανίκι»  και τελικό καταφύγιο της αστικής «δημοκρατίας». Γιατί γνωρίζω ότι ανάμεσα στον «φασισμό» και την (αστική) «δημοκρατία» δεν υπήρξε -κι ούτε είναι δυνατόν να υπάρξει- ποτέ κάποια σαφής διαχωριστική γραμμή (η χρηματοδότηση των ναζί από τους γερμανούς βιομηχάνους, ή η «παροχή συμβουλευτικών  υπηρεσιών» ακραιφνών  "δημοκρατών" όπως του νομπελίστα νεοφιλελεύθερου "γκουρού" Μίλτον Φρήντμαν στις λατινοαμερικάνικες και νοτιοασιατικές δικτατορίες, το αποδεικνύουν με το παραπάνω). Γιατί γνωρίζω ότι ανάμεσα στον «φασισμό» και την (αστική) «δημοκρατία» το μόνο που υπάρχει είναι ένα αδιάλλειπτο συνεχές. Γιατί γνωρίζω ότι ο φασισμός και η αστική «δημοκρατία» είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος (και το ίδιο ισχύει επαγωγικά για τους «φασίστες» και τους «αντιφασίστες»).

4. Γιατί γνωρίζω ότι ο φασισμός υπάρχει στο γονίδιο της «δημοκρατίας» του οικονομικού «φιλελευθερισμού» (και νεοφιλελευθερισμού): η Π.Κ.Σ. (Πρωταρχική Καπιταλιστική Συσσώρευση) στην Αγγλία του 18ου αιώνα δεν πραγματοποιήθηκε μέσω της τόσο πολυδιαφημισμένης «ελεύθερης κινητικότητας» των εμπορευμάτων και της εργασίας, αλλά μέσα από μια πρωτοφανή στην Ιστορία βία (αιματηρές εκριζώσεις επαρχιακών πληθυσμών και μαζική προσαγωγή τους στις νεοδιαμορφούμενες βιομηχανικές πόλεις, όπου «αστικοποιήθηκαν» -μαζί με τα παιδιά τους- σαν εργάτες του 18ωρου, χωρίς αργίες, αμοιβές, ασφάλιση και παιδεία). Το ίδιο δηλαδή που επιχειρείται και σήμερα.



5. Γιατί στην ψηφοφορική πελατεία των κομμάτων  του λεγόμενου «δημοκρατικού χώρου» είχαν ανέκαθεν τη ζεστή μητρική φωλίτσα τους όλοι αυτοί οι φασίστες που σήμερα έχουν πλέον εκδηλωθεί ως ψηφοφόροι της Χρυσής Αβγής (δηλαδή ως αυτό που ανέκαθεν ήσαν πραγματικά - και έπονται κι άλλοι). Γιατί στα κόμματα του λεγόμενου «δημοκρατικού χώρου» έχουν ακόμα τη φωλιά τους όλοι οι μή δηλωμένοι (αλλά πασίγνωστοι) φασίστες πολιτικάντηδες, όλοι αυτοί που μεταπηδούν με ευκινησία και ταχύτητα καραβίσιου ποντικού από ακροδεξιά μορφώματα τύπου ΛΑ.Ο.Σ. και Ε.Π.ΕΝ. στα "δημοκρατικά μετερίζια" τύπου Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ. (και τανάπαλιν). Γιατί ο φασισμός δεν είναι παρά ένα «ιδιαίτερο» αυγουλάκι της αστικής «δημοκρατίας», το οποίο επωάζεται κατά τις ανάγκες της κλώσσας και όχι της φύσης.

6. Γιατί στο λεγόμενο «αντιφασιστικό μέτωπο» έχουν επίσης τη φωλίτσα τους φασίστες και μαζικοί δήμιοι σαν τους διάφορους χριστιανούς και μουσουλμάνους σκοταδιστές, σταλινικούς, τροτσκιστές, μαοϊκούς, σιωνιστές, εθνικιστές/πατριώτες και λοιπά ιδεολογικά βοθρολύματα τού ακόμα ορθάνοιχτου υπονόμου της παλαιότερης και πρόσφατης Ιστορίας. Μπροστά σε αυτούς τους μεγαδήμιους γενοκτόνους και διδάξαντες του Χίτλερ και του Γκαίμπελς, οι νεοναζί μοιάζουν σαν παιδάκια με κοντά παντελονάκια. Εδώ κολλάει και το ότι οι «αντιφασίστες» δεν είναι μετά βεβαιότητος προτιμότεροι από τους «φασίστες».


                                                  
  Ούτε θεοί ούτε αφέντες (και άρα ούτε "φασισμός", ούτε κοινοβουλευτική "δημοκρατία")


7. Γιατί σε τελική ανάλυση ο "φασισμός" κι ο "αντιφασισμός" δεν είναι παρά επιφανειακώς διαφορετικές θεωρητικές σχηματοποιήσεις του αστικοδημοκρατικού φαντασιακού.

8. Γιατί όποιος ισχυρίζεται ότι θέλει να πολεμήσει τον φασισμό, αν θέλει να είναι συνεπής, θα πρέπει πρωτίστως να ξεκοιλιάσει τη μήτρα που τον κυοφορεί, δηλαδή την αστική «δημοκρατία». Με το να «θυμάται» κάποιος τον «φασισμό», μόνο όποτε αυτός ξεμυτίζει από τη ζεστή κοιλίτσα της σκύλας που τον κυοφορεί (δηλαδή όποτε θέλει η «δημοκρατία» να τον θυμόμαστε), δεν κάνει τίποτε άλλο από το να παίζει το παιχνιδάκι του κοινοβουλευτισμού: το παμπάλαιο παιχνιδάκι των «καλών» (=αστοδημοκρατών) και των «κακών» (=φασιστών). Το «χτύπημα κατά του φασισμού» είναι υποκρισία αν δεν προηγείται χτύπημα κατά της αστικής «δημοκρατίας». Μάλιστα αν χτυπηθεί θανάσιμα η αστική «δημοκρατία» δεν θα χρειαστεί καν να ξανασχοληθούμε με τον «φασισμό»: όταν πεθάνει η «μάνα», θα πεθάνει και το «μωρό» στην δηλητηριώδη κοιλιά της.

9. Γιατί όποιος θελει να "χτυπήσει" τον "φασισμό" θα πρέπει, αν δεν θέλει να είναι υποκριτής, να χτυπήσει ταυτόχρονα αυτούς που (μέσω του διατυμπανιζόμενου "αντιφασισμού" τους) καραδοκούν να κατοχυρώσουν για λογαριασμό τους το μονοπώλιο της βίας: τους διάφορους σταλινικούς, σιωνιστές, πατριωτοσωβινιστές και λοιπά ομοειδή αποβράσματα της κοινωνίας.

10. Γιατί, όπως έχει αποδειχτεί ιστορικά, ο «αντιφασισμός» είναι μια επανερχόμενη μόδα (όπως άλλωστε όλες οι μόδες) που ξεφουσκώνει αμέσως μόλις  η εκάστοτε εξουσία αποφασίσει να ξαναφορέσει τον "δημοκρατικό" της φερετζέ. 

Θ.Λ.




 

3 σχόλια:

  1. Τα σέβη μου για το παραπάνω κείμενο, εύχομαι να το διαβάσουν πολλοί. Τέτοιες ψηφιακές γραφίδες χρειαζόμαστε.

    Να είσαι καλά Θοδωρή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ ΓΙΑ ΕΝΑ ΒΑΣΙΚΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΘΕΜΑ:
    "O μισθός με το κομμάτι είναι η μορφή μισθού που εναρμονίζεται καλύτερα με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής [...] χρησιμεύει σαν μοχλός για την παράταση της εργάσιμης ημέρας και τη μείωση των μισθών"
    ("Κεφάλαιο", 1867)

    ΕΝΑΣ ΝΑΖΙ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ:
    "H σιδηρά αρχή της εθνικοσοσιαλιστικής ηγεσίας είναι να μην επιτρέπει οποιαδήποτε αύξηση στην κλίμακα των ωρομισθίων, αλλά να αυξάνει το εισόδημα μόνο με την αύξηση της παραγωγικότητας."
    (Άντολφ Χίτλερ, ομιλία στο Τιμητικό Συνέδριο του Κόμματος)

    ΚΑΙ ... ΟΙ "ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ" ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ:
    "Η εργασία με το κομμάτι είναι ένα επαναστατικό σύστημα που εξαλείφει την αδράνεια και κάνει τον εργάτη να δραστηριοποιείται. Στο καπιταλιστικό σύστημα το χασομέρι και η τεμπελιά ενθαρρύνονται. Τώρα όμως όλοι έχουν την ευκαιρία να δουλέψουν σκληρότερα και να κερδίσουν περισσότερα"
    ("SCANTEIA", ημερήσιο όργανο του ρουμανικού Κ.Κ., 13 Γενάρη 1949)

    Κουίζ:
    Τα παραπάνω δημιουργούν ανά δύο, τρεις συνολικά συνδυασμούς. Όποιος "αντιφασίστας" σταλινικός βρει τον σωστόν κερδίζει μια διαγραφή.

    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Δημήτρης Πουλικάκος ξεβρακώνει τους δημοκρατοφασίστες Βορίδη και Πρετεντέρη:

    - Πουλικάκος σε Πρετεντέρη: "Δεν ξέρατε τη ΧΑ; Τέτοια αθωότητα στην εποχή μας;"
    - «Εσάς σας εξέπληξαν όλα αυτά;» ρωτάει ο Γ. Πρετεντέρης τον Δημήτρη Πουλικάκο.
    - «Έχω μείνει άναυδος» απαντάει ειρωνικά.
    - «Τα ξέρατε;» συνεχίζει ο Πρετεντέρης.
    - «Να μην τα ξέρουμε... Εσείς ο ίδιος... περνούσαν από τις εκπομπές σας το ’95 – ’96 και τους μιλούσατε σαν να ήταν κανονικά άτομα», σημειώνει ο Πουλικάκος.
    - «Δεν τους ξέραμε», υποστηρίζει ο Πρετεντέρης.
    - «Τέτοια αθωότητα στις μέρες μας;» τον ρωτάει ο Πουλικάκος. «Αισθάνομαι ότι με καλέσατε να συμμετάσχω σε μια φάρσα. Σαν σκηνή από κόμικ νιώθω».

    http://tvxs.gr/news/ellada/poylikakos-se-pretenteri-den-kserate-ti-xa-tetoia-athootita-stin-epoxi-mas

    ΑπάντησηΔιαγραφή